Πίσω

Αστακός- πώς από το γεύμα των φτωχών, έγινε το ακριβό σημερινό έδεσμα

Ο Αστακός στην Αρχαία Ελλάδα

Ένα Μοναδικό και σημαντικό αρχαίο Ελληνικό νόμισα που αποδόθηκε σε άγνωστο νομισματοκοπείο στην Ιωνία, ένα από τα λίγα με εικονογραφία αστακού. 600-550 π.Χ.

Οι αρχαίοι Αθηναίοι είχαν μεγάλη αδυναμία στα θαλασσινά και στα όστρακα. Τα μπαρμπούνια και οι τσιπούρες στόλιζαν συχνά τα τραπέζια των πλουσίων Αθηναίων, ενώ οι σαρδέλες του Φαλήρου και οι αστακοί αποτελούσαν το συνηθισμένο πιάτο των φτωχότερων. Η τιμή της σαρδέλας, μάλιστα, λειτουργούσε ως βαρόμετρο για την αγορά τροφίμων της Αθήνας.

Αστακός, ο παρεξηγημένος…

Αστακός, ο παρεξηγημένος...

Κατά τη διάρκεια του 18ου και 19ου αιώνα, ο αστακός δεν θεωρούνταν το εξαιρετικό θαλασσινό έδεσμα που είναι σήμερα. Ορμώμενοι από την εμφάνισή του και το γεγονός ότι τρέφονταν στον πάτο της θάλασσας, οι άνθρωποι δεν τους ήθελαν στο πιάτο τους.

Ο πληθυσμός των αστακών δε, είχε φτάσει σε τόσο μεγάλα επίπεδα που οι ακτές της βορειοανατολικής Αμερικής γέμιζαν αστακούς.  Αν και στην αρχή ήταν τεράστια ευλογία για του αποίκους της Αμερικής, σύντομα τους βαρέθηκαν και οι ψαράδες τους πετούσαν πάλι στη θάλασσα αν τύχαινε να πιαστούν στα δίχτυα τους.

Η αφθονία του ήταν τόσο μεγάλη, που ένα αιώνα αργότερα, οι Αμερικάνοι κρατούμενοι δυσανασχετήσαν τόσο πολύ με το συνεχές σερβίρισμα αστακού και κατάφεραν να περάσουν νομοθεσία ώστε να σερβίρεται αστακός στις φυλακές το μέγιστο 3 φορές την εβδομάδα.

Η άνοδος του αστακού

Παρ’ όλο, όμως, που στις ακτές της Αμερικής ήταν συνηθισμένο φαγητό, το κέντρο της χώρας δεν είχε πρόσβαση στους αστακούς, κάτι που τους κατέστησε ως μια σπάνια πολυτέλεια. Λίγο αυτό, λίγο το μάρκετινγκ, λίγο η εφεύρεση της κονσερβοποίησης, οι αστακοί πήραν τα πάνω τους, διοχετεύτηκαν στο παγκόσμιο εμπόριο και έγιναν το έδεσμα που όλοι λατρεύουμε.

 

Παρ’ όλο, όμως, που στις ακτές της Αμερικής ήταν συνηθισμένο φαγητό, το κέντρο της χώρας δεν είχε πρόσβαση στους αστακούς, κάτι που τους κατέστησε ως μια σπάνια πολυτέλεια. Λίγο αυτό, λίγο το μάρκετινγκ, λίγο η εφεύρεση της κονσερβοποίησης, οι αστακοί πήραν τα πάνω τους, διοχετεύτηκαν στο παγκόσμιο εμπόριο και έγιναν το έδεσμα που όλοι λατρεύουμε.

Με την άνοδο του εμπορίου, δεν άργησε να πέσει δραματικά ο πληθυσμός των αστακών, με αποτέλεσμα να ανέβει και η τιμή του στα ύψη.

 

Σήμερα στην Ελλάδα

Σήμερα ο αστακός είναι ένα έδεσμα που έχει συνδυαστεί με ειδικές, εξαιρετικές περιστάσεις, στη ζωή μας. Εορταστικά δείπνα, ακριβά γεύματα ή απόλαυση στις καλοκαιρινές διακοπές (δοκιμάστε αστακομακαρονάδα Σκύρου αν τύχει και πάτε). Γενικά αποτελεί πια, μια σπάνια και ακριβή απόλαυση.

Η περίοδος αλίευσης του αστακού ξεκινά από την 1η Ιανουαρίου και σταματά στις 31 Αυγούστου.

Η προστασία του πλέον περνά και από το τραπέζι μας. Μετά τον Αύγουστο οι καταναλωτές πρέπει να είναι υποψιασμένοι. Δεν πρέπει να παραγγείλουμε φρέσκο αιγαιοπελαγίτικο αστακό αφού, όταν υπάρχει ζήτηση, η παράνομη αλιεία θα καλύψει οπωσδήποτε την ανάγκη του πελάτη.

Διαφήμιση
Διαφήμιση

Μοιράσου το

Κάτι μαγειρεύεται