Όλοι οι υπέρβαροι άνθρωποι στον κόσμο ψάχνουν την κατάλληλη μέθοδο για να μειώσουν το βάρος τους και ακολουθούν διάφορους τρόπους δίαιτας (χημικές – θερμιδικές – μονοφαγίας), διάφορους τύπους από μαγικές κρέμες και διάφορα διαστημικά συστήματα αδυνατίσματος. Αυτό που θέλω να επισημάνω, χωρίς να θέλω να αναπτύξω τη γνώμη μου για όλα αυτά τα «θαυματουργά» πολλά υποσχόμενα συστήματα είναι, ότι όταν ο στόχος είναι λάθος συνήθως και η τεχνική αποτυγχάνει.
Και για να γίνω πιο συγκεκριμένος, θα τονίσω, ότι ο σωστός στόχος πρέπει να είναι, μειώνω το λίπος μου και όχι απλά μειώνω το βάρος μου.
Το βάρος του ανθρώπινου σώματος, εκτός από λίπος, αποτελείται και από άλλα πολυτιμότατα στοιχεία, όπως ενδοκυτταρικό – εξωκυτταρικό υγρό, κόκαλα (οστίτη ιστό), ανόργανα άλατα, γλυκογόνο και, κυρίως, κυτταρικό ιστό (σκελετικοί μύες – σπλαχνικοί μύες – νευρικός ιστός και επιθηλιακός ιστός). Ο εχθρός του ανθρώπινου οργανισμού από υγιεινής πλευράς αλλά και ο εχθρός από αισθητικής άποψης του σώματός μας είναι το λίπος. ΄Όταν λοιπόν αδιαφορούμε για το τι βάρος χάνουμε, γιατί μαζί με το λίπος χάνουμε και κυτταρικό ιστό, ειδικά όταν το μεγαλύτερο μέρος του βάρους που χάνουμε προέρχεται από κυτταρικό ιστό, τότε η δίαιτα είναι πλήρης αποτυχία όχι μόνο γιατί θα αισθανθούμε κούραση – εκνευρισμό – ατονία – πτώση απόδοσης, αφού ο κυτταρικός ιστός είναι κυρίως ενεργός ιστός του σώματός μας.
Ούτε μόνο γιατί δεν θα έχουμε το αντίστοιχο οπτικό και αισθητικό αποτέλεσμα, αφού το λίπος έχει χαμηλό ειδικό βάρος, χαμηλότερο και από το νερό, κι έτσι καταλαμβάνει πολύ μεγάλο όγκο, ενώ ο κυτταρικός ιστός είναι υψηλής πυκνότητας ιστός με υψηλό ειδικό βάρος, άρα καταλαμβάνει σχετικά μικρό όγκο. Αλλά κυρίως έχουμε αποτύχει, γιατί μειώνοντας τον κυτταρικό μας ιστό, μειώνουμε και το μεταβολισμό μας, αφού το μεγαλύτερο μέρος της βιοχημικής και φυσικά της μεταβολικής μας δραστηριότητας διαδραματίζεται στον κυτταρικό μας ιστό. Το λίπος μας έχει πολύ μικρή συμμετοχή στο βασικό ημερήσιο μεταβολισμό μας.
Και για να γίνω πιο απλός και κατανοητός, θα πω ότι ο μόνος ιστός του σώματός μας που έχει απαιτήσεις για φαγητό και προϊόντα θρέψης είναι ο κυτταρικός μας ιστός, άρα μειώνοντας τον κυτταρικό μας ιστό μειώνουμε και τις απαιτήσεις του οργανισμού μας για φαγητό. Έτσι, μετά το τέλος της δίαιτας παχαίνουμε πολύ εύκολα, τρώγοντας λιγότερο από ό,τι στο παρελθόν.
Καταλήγουμε λοιπόν στο πολύ απλό συμπέρασμα ότι ο στόχος της προσπάθειάς μας πρέπει να είναι η μείωση του λίπους μας και όχι του κυτταρικού μας ιστού για τον οποίο θα πρέπει να φροντίσουμε να καλύπτουμε τις απαιτήσεις του σε θρεπτικά συστατικά, ώστε να μένει αμείωτος, ή, τουλάχιστον, να μειωθεί όσο το δυνατόν λιγότερο. Με τον τρόπο αυτό, ούτε η υγεία μας θα κινδυνεύσει, ούτε η ενέργειά μας θα μειωθεί, ούτε ο βασικός μας μεταβολισμός θα μειωθεί με αποτέλεσμα να μην παχαίνουμε με το παραμικρό μετά το τέλος της δίαιτας.
