Στη χριστιανική παράδοση ο χρόνος κατανέμεται, σχεδόν ισόποσα, ανάμεσα σε περιόδους νηστείας και κρεοφαγίας. Κεντρική θέση ανάμεσα στις νηστείες έχει η νηστεία της Μεγάλης Τεσσαρακοστής. Αντίστοιχα η περίοδος που προηγείται, αυτή των αποκριών, αποτελεί την κύρια περίοδο κρεοφαγίας, που κορυφώνεται την Τσικνοπέμπτη.
Η δεύτερη εβδομάδα από την έναρξή του Τριωδίου, αποτελεί την κατεξοχήν εβδομάδα κρεοφαγίας.
Μετά από αυτήν σταματά η κατανάλωση κρέατος. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο ότι στην Κρήτη η εβδομάδα αυτή λέγεται και συγκοκκαλή, αφού με βάση το τοπικό έθιμο καθόλη την εβδομάδα καταναλώνεται μεταξύ άλλων και ζωμός κρέατος, με κύριο συστατικό τα κόκκαλα.
Επειδή η Τετάρτη και η Παρασκευή, αποτελούν ημέρες αυστηρής νηστείας, ακόμα και αυτή την περίοδο, η ημέρα που αφιερώνεται, κατά κύριο λόγο στο κρέας, είναι η Πέμπτη. Σύμφωνα με την παράδοση αυτή τη μερα επιβάλλεται το κρέας να ψηθεί και η χαρακτηριστική του μυρωδιά η τσίκνα να γεμίσει το χώρο. Έτσι η Πέμπτη αυτή ονομάστηκε Τσικνοπέμπτη.