Πίσω

Κοκορέτσι: Η προέλευση του πασχαλινού μεζέ

Ο μεζές του καλοφαγά

Το κοκορέτσι είναι ο απόλυτος μεζές για τον καλοφαγά, ένα ελληνικό ψητό έδεσμα από εντόσθια ζωών, συνήθως αρνιού, περασμένα στη σούβλα και ψημένα στα κάρβουνα. Το κοκορέτσι συνήθως ψήνεται δίπλα στο πασχαλινό αρνί, γίνεται όμως πεντανόστιμο  στο φούρνο. Είναι το κατεξοχήν φαγητό που πρωταγωνιστεί με τα υπόλοιπα ψητά της σούβλας στο τραπέζι του Πάσχα μολονότι έχει συνδεθεί με όλες τις μεγάλες εορτές που απαιτεί κρεατοφαγία. Άλλωστε όλοι μας έχουμε έναν φίλο ή συγγενή που γνωρίζει να φτιάχνει κοκορέτσι επιδεικνύοντας με περίσσεια περηφάνια την τεχνική η οποία δεν έχει αλλάξει και πολύ από τα αρχαία χρόνια. Αν και θεωρείται ελληνικό ορεκτικό, η δημοφιλία του ξεπερνά την χώρα μας καθώς  είναι ιδιαίτερα αγαπητό στη Βαλκανική Χερσόνησο, στη Τουρκία αλλά και στο Αζερμπαϊτζάν.

Από την πλεχτή στο κοκορέτσι

Οι αρχαίοι Έλληνες ήταν λοιπόν πιθανότατα οι πρώτοι που δοκίμασαν το κοκορέτσι και υπάρχουν αρκετές αναφορές σε κείμενα που το αποδεικνύουν. Η “πλεκτή” που αναφέρεται στα ομηρικά έπη ήταν μάλλον ο πρόγονος του σημερινού κοκορετσιού. Περιείχε και τότε έντερα τα οποία τα περνούσαν αρχικά με ξύδι για αντισηψία αλλά και για να τραβήξει τα λίπη και έπειτα με μελί για πιο πλούσια γεύση αλλά και για να δημιουργηθεί η εξωτερική χαρακτηριστική κρούστα. Ο τρόπος ψησίματος ήταν παρόμοιος με τον σημερινό, περασμένα τα υλικά σε οβελία πάνω σε κάρβουνα.

Το κοκορέτσι το ξαναβρίσκουμε σε κείμενα από την Βυζαντινή εποχή με το όνομα χορδαί ή χορδία. Πάντως υπάρχουν πολλές εκδοχές για την τελική του ονομασία, μια εκ των οποίων είναι πως προέρχεται από την ρουμανική λέξη κουκουρέτσου που δεν  σήμαινε άλλο από αδράχτι που προφανώς υποδήλωνε το σχήμα του. Μια δεύτερη παρόλα αυτά υποστηρίζει πως τελικά  η αλβανική λέξη kokorets είναι εκείνη που επικράτησε και σημαίνει μείγμα.  

Η προετοιμασία και το ψήσιμο

Η συνταγή του κοκορετσιού επιβίωσε αιώνες τώρα καθώς παρασκευάζεται και καταναλώνεται με την ίδια λαχτάρα εδώ και 5.000 χρόνια. Η τεχνική του είναι ιδιαίτερη για να πετύχει αφού η συκωταριά και τα γλυκάδια που χρησιμοποιούνται πρέπει να περαστούν εναλλάξ και να τυλιχτούν με την μπόλια(έντερα).

Επιπλέον η διαδικασία του είναι ιδιαίτερα χρονοβόρα αφού πρέπει το τύλιγμά του να γίνει μια μέρα πριν το ψήσιμο και να αφεθεί αρκετές ώρες όρθιο. Φυσικά το ψήσιμό του εξαρτάται από το πάχος και τη φωτιά αλλά για όσους δεν διαθέτουν τον απαραίτητο  οβελία μπορεί να ψηθεί και στον φούρνο χωρίς να χάσει καθόλου από την νοστιμιά του.

Μοιράσου το

Κάτι μαγειρεύεται