Καρμπονάρα, μια μακαρονάδα πλούσια και απολαυστική, μια συνταγή με αυστηρά τέσσερα υλικά και πάμπολλες ιστορίες και μύθους να την συνοδεύουν.
Μια συνταγή που μας έρχεται από την γειτονική μας Ιταλία, η οποία μόλις τον 20º αιώνα έγινε ιδιαίτερη αγαπητή και στη χώρα μας. Σε αυτό το άρθρο θα προσπαθήσουμε να ξεμπλέξουμε την ιστορία της.
Τι σχέση μπορεί να έχουν οι εργάτες του ξυλάνθρακα με την δημιουργία μια από τις πιο διάσημες ιταλικές μακαρονάδες; Πιθανώς να έχει αλλά ας τα πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.
Μέχρι και σήμερα πολλές ιστορίες έχουν ακουστεί και άλλες τόσες έχουν γραφτεί για την δημιουργία αυτού αυτής της συνταγής αλλά δεν γνωρίζουμε ακριβώς την αλήθεια.
Μια εκδοχή θέλει την καρμπονάρα το αγαπημένο πιάτο των εργατών ξυλάνθρακα στην περιοχή της Ρώμης, χάρη φυσικά στα δυναμωτικά υλικά που περιέχει (αβγό, πανσέτα και πεκορίνο). Το όνομα της προήρθε λοιπόν από την ιταλική λέξη carbonari (ανθρακωρύχοι). Άλλοι πάλι υποστηρίζουν πως το όνομα της προήρθε από το άφθονο φρεσκοτριμμένο πιπέρι που μπαίνει πάντα στο τέλος που μοιάζει με κάρβουνο (carbone). Μια άλλη εκδοχή υποστηρίζει πως η συνταγή αυτή αποτελεί φόρο τιμής στην μυστική οργάνωση των Καρμπονάρων οι οποίοι στήριξαν με το έργο τους την ενοποίηση της Ιταλίας στα τέλη του 19ου αιώνα (1870). Μια ακόμα πιο απλουστευμένη εξήγηση λέει πως το φαγητό αυτό έκανε την παρθενική του εμφάνιση στο εστιατόριο La Garbonara στην πόλη της Ρώμης στις αρχές του 20ου αιώνα και έγινε διάσημο μετά από παρουσίαση του στην εφημερίδα της La Stampa μόλις το 1950.
Ωστόσο, επικρατεί ένας ακόμα μύθος ο οποίος τείνει να είναι και ο επικρατέστερος. Στην διάρκεια λοιπόν της απελευθέρωσης της Ιταλίας από τους Συμμάχους το 1944 εξαιτίας της έλλειψης τροφίμων και της ένδειας τα συμμαχικά στρατεύματα μοίραζαν μερίδες αβγών και κρέατος (μπέικον) σε σκόνη στο στρατό. Με αυτό τον πολτό λοιπόν καρύκευαν τα ζυμαρικά τους αφού το αραίωναν με νερό.
Οι Ιταλοί είναι κατηγορηματικοί, η συνταγή της επιτρέπει μόνο τέσσερα υλικά, το αβγό, το guanciale (πανσέτα), το τριμμένο πεκορίνο και το άφθονο πιπέρι. Η συνταγή αν και απλή στηρίζεται στην ιδιαίτερη τεχνική παστερίωσης των αβγών.
Το είδος του ζυμαρικού που χρησιμοποιείται είναι συνηθέστερα τα σπαγγέτι αλλά κάνουν μια χαρά και τα λιγκουίνι ή τα φετουτσίνι.
