Η ιστορία πίσω από την πάβλοβα

Το όνομά του ξενικό, η εμφάνισή του ντελικάτη, αυτό το επιδόρπιο που έκανε την εμφάνισή του δειλά στα ελληνικά ζαχαροπλαστεία τα τελευταία χρόνια έχει κερδίσει τις εντυπώσεις όχι μόνο λόγω εμφάνισης αλλά και χάρη στην γεύση του. Το γλύκισμα αυτό δεν μοιάζει με κανένα άλλο. Η πάβλοβα έχει σαν βάση την μαρέγκα γαρνιρισμένο πάντα με πλούσια σαντιγί και συνήθως με φρούτα εποχής. Είθισται να κατακλύζει τα ζαχαροπλαστεία την περίοδο της άνοιξης και του καλοκαιριού αφού η συνταγή του απαιτεί μαρμελάδα από φράουλες ή φρούτα του δάσους.

Η ιστορία του ξεκινά από την Νέα Ζηλανδία, αν και από το όνομά του θα έλεγε κανείς πως πρόκειται για ρωσικό γλυκό. Η αλήθεια είναι κάπου στη μέση αφού η πρώτη συνταγή του γλυκού εμφανίστηκε μόλις το 1926 προς τιμήν της ρωσίδας χορεύτριας Άννας  Πάβλοβα η όποια κατά την διάρκεια μιας περιοδείας της διέμεινε στο ξενοδοχείο Wellington στο Περθ της Δυτικής Αυστραλίας. Τότε η διάσημη μπαλαρίνα ζήτησε να της προσφέρουν μετά το γεύμα της ένα επιδόρπιο που να μην περιέχει καθόλου σοκολάτα, έτσι ο αρχιμάγειρας του ξενοδοχείου, μαγεμένος από την ερμηνεία της στο έργο «Θάνατος του κύκνου» Βert Sachse λέγεται πως επινόησε ένα λευκό γλυκό βασισμένο στην μαρέγκα. Ένα γλυκό αέρινο, ολόλευκο, φίνο που αρμόζει σε μια πρίμα μπαλαρίνα. 

Μολονότι σύντομα ανακηρύχτηκε εθνικό πιάτο της Αυστραλίας και της Νέας Ζηλανδίας στη διάρκεια των χρόνων έκανε την εμφάνιση της μια άλλη έρευνα η οποία ήθελε να καταρρίψει την ιστορία αυτή. Δυο ερευνητές από τις ΗΠΑ, ο Άντριου Γούντ και η Άναμπελ Ουτρέχτ, θέλησαν να αποδείξουν πως στην πραγματικότητα η Πάβλοβα δεν είναι άλλο από ένα παραδοσιακό γερμανικό γλυκό. 

Η διαμάχη συνεχίστηκε μέχρι που η Χέλεν Λιτς, γαστρονομική ανθρωπολόγος, το 2008 δημοσίευσε ένα βιβλίο με το όνομα «Ιστορία της Πάβλοβα: κομμάτι γαστρονομικής ιστορίας της Νέας Ζηλανδίας» όπου αναφέρει πως η πρώτη συνταγή του γλυκού εμφανίστηκε όντως το 1929 σε αγροτικό περιοδικό της Νέας Ζηλανδίας. Άλλοι πάλι κριτικοί γαστρονομίας υποστηρίζουν πως η επινόηση της μαρέγκας δεν ανακαλύφθηκε στην ήπειρο της Ωκεανίας αλλά από παλιότερα μάγειρες σε όλο τον κόσμο παρασκεύαζαν τέτοιου είδους πιάτα. 

Όπως και να έχει, πιθανότατα δεν θα βρούμε ποτέ την ακριβή προέλευση του επιδορπίου αυτού αλλά θα το απολαμβάνουμε το ίδιο, ειδικότερα τώρα που οι φράουλες και τα κόκκινα φρούτα πλημμυρίζουν την αγορά. 

Διαβάστε ακόμα για την ιστορία της πάστας Σεράνο.