Μουσταλευριά

Η παραδοσιακή μουσταλευριά Πάρου γίνεται με φρέσκο μούστο, αλεύρι, σιμιγδάλι ή νισεστέ. Αν ο φρέσκος μούστος δεν είναι πολύ γλυκός, μπορείτε να προσθέσετε λίγο μέλι ή λίγο πετιμέζι, ανάλογα με το πόσο γλυκιά θέλετε τη μουσταλευριά. Γι’ αυτό, πάντα δοκιμάζουμε το μούστο για να ελέγξουμε τη γλυκύτητά του.

Απαραιτήτως όμως για την κλασική μουσταλευριά χρησιμοποιούμε «κομμένο μούστο». Διαβάστε αναλυτικά πώς κόβουμε τον μούστο εδώ. 

Βάζουμε τον κομμένο μούστο σε κατσαρόλα να ζεσταθεί σε μέτρια φωτιά.

Προσθέτουμε το αλεύρι και το σιμιγδάλι ανακατεύοντας με ένα σύρμα (όχι με κουτάλα) για να μη σβολιάσουν τα υλικά.

Ρίχνουμε το μέλι ή το πετιμέζι, τα ολόκληρα καβουρδισμένα αμύγδαλα και την κοπανισμένη μαστίχα.

Συνεχίζουμε το ανακάτεμα σε χαμηλή φωτιά ίσα που να κοχλάζει για περίπου 10′, ώστε να ψηθεί το αλεύρι και να πυκνώσει το μείγμα.

Μόλις πάρει βράση, την αδειάζουμε σε ατομικά μπολάκια ρηχά, σε πιάτα βαθιά ή σε μεγάλο πυρίμαχο σκεύος. Αφού κρυώσει θα κοπεί σε κομμάτια.

Πασπαλίζουμε την Παριανή μουσταλευριά όσο είναι ακόμα ζεστή με καβουρδισμένο σουσάμι και μπόλικη κανέλα.

Τη αφήνουμε να κρυώσει τελείως και μετά τη σερβίρουμε ατομικά σε μπολάκια ή σε κομμάτια αν τη βάλαμε από την αρχή σε μεγάλο ρηχό σκεύος.

Η μουσταλευριά διατηρείται για 2 -3 ημέρες εκτός ψυγείου σε δροσερό σημείο. Όμως αν ο καιρός είναι πολύ ζεστός, είναι καλύτερα να τη βάλετε στη συντήρηση του ψυγείου, καθώς εκεί μπορεί να διατηρηθεί για αρκετές ημέρες.

Για την κλασική μουσταλευριά, μπορείτε να αντικαταστήσετε το αλεύρι και το σιμιγδάλι με αντίστοιχη ποσότητα νισεστέ. Όμως η υφή της θα βγει πιο κολλώδης.

Ο συνδυασμός από αλεύρι και σιμιγδάλι που βάζω στην παραδοσιακή μουσταλευριά της Πάρου, δίνει μια βελούδινη και τρεμουλιαστή κρέμα.

Μη βράζετε την μουσταλευριά σε δυνατή φωτιά γιατί δεν προλαβαίνει να ψηθεί καλά το αλεύρι.

Μην παραλείψετε την μαστίχα, γιατί δίνει υπέροχο άρωμα σε αυτό το παραδοσιακό γλυκό, που λατρεύει όλη η Ελλάδα κι έχει τις ρίζες του στην Αρχαιότητα. Διατηρήθηκε από τότε μέχρι σήμερα, σχεδόν με την ίδια συνταγή.

Η μουσταλευριά είναι νηστίσιμο γλυκό, χωρίς ζάχαρη, υγιεινό και ιδανικό για τα παιδιά. Περιέχει πολλές υπερτροφές όπως σταφύλι, κανέλα, αμύγδαλο και σουσάμι. Μάθετε τα παιδιά σας να την απολαμβάνουν όπως μαθαίνουν οι μαμάδες των νησιών τα παιδιά τους να την αγαπούν από μικρά.  Αυτό το κλασικό παραδοσιακό γλυκό φτιάχνεται συνήθως από τα τέλη Αυγούστου, αλλά και όλο το χρόνο αν κρατήσετε κρατήσετε κομμένο μούστο.

Στην Πάρο με την ίδια συνταγή φτιάχνουμε το παστέλι μουσταλευριάς ή όπως την λέμε, ξερή μουσταλευριά. Αφού φτιάξουμε τη μουσταλευριά, την απλώνουμε σε ρηχό ταψί και την αφήνουμε να στεγνώσει τελείως μερικές ημέρες. Μετά την κόβουμε σε κομμάτια σε μπακλαβαδωτό σχήμα. Την τυλίγουμε γύρω γύρω με μπόλικο σουσάμι και την ψήνουμε σε χαμηλό φούρνο μέχρι να ροδίσει το σουσάμι, να στεγνώσει τελείως το παστέλι μουσταλευριάς και να μοσχομυρίσει.

Διατηρείται για πολλούς μήνες κλεισμένη σε κουτί που σφραγίζει αεροστεγώς και ενδιάμεσα μπήγουμε μερικά δαφνόφυλλα για την σωστή συντήρησή της.

Η μουσταλευριά δεν θέλει δυνατό βρασμό. Θέλει χαμηλά η εστία ίσα που να κοχλάζει το γλυκό, γιατί πρέπει να προλάβει να ψηθεί το αλεύρι και να χαθεί η γεύση του. 

Πολύ χαμηλά στην εστία λοιπόν για να μην εξατμίζεται η υγρασία. Αν την βράζεις δυνατά θα εξατμιστεί ο μούστος και θα πήξει πολύ. Σε περίπτωση που συμβεί αυτό, τότε απλά συμπληρώνεις λίγο μούστο να αραιώσει η μουσταλευριά πριν την κατεβάσεις και την φέρνεις στην ρευστή πυκνότητα που επιθυμείς.
Να θυμάστε ότι η μουσταλευριά όσο είναι ζεστή είναι ρευστή και όταν κρυώσει πήζει.

Ακριβώς αυτό ήταν το γλυκό των Παριανών που ποτέ δεν έλειπε από κανένα σπίτι. Το έτρωγαν σαν σνακ τα παιδιά και σαν γλυκό οι μεγαλύτεροι παρέα με ένα ποτηράκι τοπική Σούμα.