Όταν φτιάχνεις μια οποιαδήποτε συνταγή μαρμελάδας με όποιο φρούτο σου αρέσει πρέπει να προσέξεις 3 βασικά σημεία στο στάδιο βρασμού.
Αρχίστε να παρατηρείτε την μαρμελάδα όταν βράζει και θα αποκτήσετε εμπειρία ώστε να καταλαβαίνετε το κάθε στάδιο.
- Όταν βράζεις μαρμελάδα, στην αρχή του βρασμού, οι φουσκάλες που δημιουργούνται είναι ελαφριές και φουσκωτές. Σκάνε εύκολα με τον βρασμό και διαλύονται. Ενώ όταν η μαρμελάδα αρχίζει να δένει και να πήζει, οι φουσκάλες είναι πιο σφιχτές και σταθερές και δεν διαλύονται. Ακόμα και ο ήχος τους καθώς βράζει η μαρμελάδα είναι πιο βαθύς.
- Η παλιά κλασική μέθοδος για να σιγουρευτείς ότι έβρασε η μαρμελάδα είναι να βάλεις ένα ίσιο πιατάκι στην κατάψυξη για 15′ . Όταν παγώσει το πιάτο στάξε λίγη ζέστη μαρμελάδα πάνω. Το βάζεις στην κατάψυξη για 1′. Μετά το βγάζεις από την κατάψυξη και με το δάχτυλο αγγίζεις τις σταγόνες μαρμελάδας. Αν με την πίεση του δάχτυλου σχηματίζονται ρυτίδες – κύματα στη μαρμελάδα τότε έχει δέσει σωστά. Αν δεν σχηματίζονται καθόλου ρυτίδες και είναι υγρή τότε θέλει κι άλλο βράσιμο. Αν έχεις εμπειρία στις μαρμελάδες τότε όταν η μαρμελάδα αφήνει παχιά στρώση που στέκεται στη ράχη της κουτάλας, είναι έτοιμη. Βουτάμε την κουτάλα στη βρασμένη μαρμελάδα με το δάχτυλο και ανοίγουμε αυλάκι στη ράχη της κουτάλας με τη μαρμελάδα. Αν το αυλάκι που χαράξαμε μείνει ανοιχτό η μαρμελάδα είναι έτοιμη. Αν κλείσει, τότε σημαίνει ότι είναι ένα στάδιο πριν το τελικό όποτε θέλει ακόμα λίγο επιπλέον βράσιμο.
- Τέλος με ένα θερμόμετρο θα είσαι 100% σίγουρη ότι έβρασε η μαρμελάδα σου. Εξαρτάται βέβαια πάντα από το ποσό αραιή ή σφιχτή θέλεις την μαρμελάδα σου. Από τους 103 º C για πιο αραιή μαρμελάδα μέχρι τους 105 º C για πιο δεμένη μαρμελάδα είναι μια χαρά.
Όταν η μαρμελάδα είναι στους 103ºC, το ζελέ της (σιρόπι) είναι πιο διαυγές και το χρώμα της μαρμελάδας πιο ανοιχτό.
Όταν ανεβεί η θερμοκρασία της μαρμελάδας το ζελέ της (σιρόπι) σφίγγει πιο πολύ, δεν είναι πλέον διάφανο και το χρώμα της σκουραίνει πιο πολύ, καθώς η ζάχαρη καταναλώνει και σκουραίνει.
Από την εμπειρία μου και τις τόσες μαρμελάδες που έχω φτιάξει όλα αυτά τα χρόνια αλλά και με όλα τα φρούτα, πορτοκάλι, μανταρίνι, φράουλα, βερίκοκο αλλά και όλα τα φρούτα, έχω καταλήξει στο παρακάτω συμπέρασμα:
Συμπέρασμα
Όσο πιο χαμηλή είναι η θερμοκρασία βρασμού της μαρμελάδας τόσο πιο έντονα αρώματα του φρούτου μας δίνει, με πιο διάφανο και διαυγές αποτέλεσμα. Το φρούτο έχει κρατήσει την υφή του αλλά και την γεύση του δυνατή, τόσο όσο πρέπει για να καταλαβαίνω όλα τα αρώματα του. Βέβαια η υφή της δεν είναι πολύ σφιχτή αλλά αραιή. Αυτή η μέθοδος ενδείκνυται κυρίως για χειμωνιάτικες μαρμελάδες και μαρμελάδες εσπεριδοειδών όπως είναι η μαρμελάδα πορτοκάλι, νεράντζι, λεμόνι, μανταρίνι ή μίξη αυτών.
Όταν η μαρμελάδα βράσει και φτάσει στους 105 º C είναι το σημείο που μετατρέπεται το σιρόπι της μαρμελάδας σε ζελέ. Η μαρμελάδα είναι πιο πυκνή και πιο σταθερή στην υφή. Αυτή η μέθοδος είναι καλύτερη για μαρμελάδες με καλοκαιρινά και ζουμερά φρούτα όπως φράουλες, κεράσι, βερίκοκο . Με τον τρόπο αυτό η μαρμελάδα αποκτάει πιο σκούρο χρώμα καθώς καραμελώνει η ζάχαρη.
Αν ξεπεράσετε τους 105ºC τότε η μαρμελάδα θα σφίξει πολύ και θα γίνει σαν μαλακή καραμέλα. Το φρούτο χάνει τα αρώματα του και τη φρέσκια γεύση του καθώς μαγειρεύεται παραπάνω από όσο χρειάζεται.