Από τους πρώτους κιόλας μήνες του 1821, όταν κηρύχθηκε η επανάσταση σε όλη την επικράτεια, οι κάτοικοι της Χίου προετοίμαζαν και αυτοί την δική τους εξέγερση.
Στις 10 Μαρτίου του 1822, ο Σάμιος Λυκούργος Λογοθέτης, μαζί με τον Αντώνιο Μπουρνιά και 1500 άνδρες από την Σάμο, καταπλέουν και αποβιβάζονται στο νησί της Χίου για να συνδράμουν τους ντόπιους στην εξέγερση.
Τούρκοι κάτοικοι και επισκέπτες που βρίσκονταν εκείνη τη χρονική στιγμή στο νησί της Χίου, αριθμούσαν περίπου 3000, μόλις ξεκίνησε η εξέγερση, οχυρώθηκαν στο Κάστρο.
Ο ξεσηκωμός των Ελλήνων μαθαίνεται γρήγορα και ο Οθωμανός διοικητής Αιγαίου Καρά Αλή πασάς στέλνει 7000 τουρκικό στράτευμα στο νησί από τα παράλια της Μικράς Ασίας με σκοπό να καταπνίξει την επανάσταση. Με την βοήθεια της τουρκικής φρουράς και αφού πυρπολεί τα περίχωρα αλλά και την πρωτεύουσα του νησιού με σχετική ευκολία κατορθώνει να νικήσει τους επαναστατημένους Έλληνες, να ελευθερώσει του οχυρωμένους Τούρκους και αμέσως να επιδοθεί σε πρωτοφανείς αγριότητες.
Οι συγκυρίες ήταν τέτοιες, ώστε το τραγικό τέλος της επανάστασης της Χίου ήταν προδιαγεγραμμένο. Το ελληνικό στράτευμα δεν ήταν καλά προετοιμασμένο και δεν υπήρχε σύμπνοια μεταξύ των οπλαρχηγών. Η ελληνική βοήθεια προς το νησί καθυστέρησε πολύ με αποτέλεσμα να κατορθώσουν να φθάσουν και να συνδράμουν στην εξέγερση μόνο άντρες από τα Ψαρά.
Πάνω από 42.000 Έλληνες σφαγιάζονται, αν και τουρκικά αρχεία της εποχής δηλώνουν 120.000 άνδρες, γυναίκες και παιδιά. Ανάμεσά τους, παιδιά 3-12 ετών και γυναίκες έως 40 ετών που αιχμαλωτίζονται και πουλιούνται στα σκλαβοπάζαρα της Δύσης και της Ανατολής. Μόνο 23.000 άτομα κατορθώνουν να διαφύγουν στα Ψαρά, στη Πελοπόννησο και στη Δυτική Ευρώπη να σωθούν.