Η οδοντογλυφίδα είναι το παλαιότερο όργανο για τον οδοντικό καθαρισμό και ήταν όπως φαίνεται η χρήση της διαδεδομένη από την αρχή της ιστορίας του ανθρώπου. Όπως έχει πια ανακαλυφθεί, ακόμα και οι Νεάντερταλ και οι Homo sapiens χρησιμοποιούσαν οδοντογλυφίδες καθώς έχουν βρεθεί σαφή σημάδια χρήσης τους πάνω στα δόντια.
Και ενώ αυτά τα πρώιμα χρόνια το ρόλο οδοντογλυφίδας έπαιζαν μικρά κλαδάκια πρόχειρα λαξευμένα ή όχι υπήρχαν και εξαιρέσεις όπως οι Μεσοποτάμιοι οι οποίοι χρησιμοποίησαν οδοντογλυφίδες από ασήμι, χαλκό και διάφορα άλλα πολύτιμα μέταλλα που χρονολογούνται από την αρχαιότητα. Οι δε Ρωμαίοι χρησιμοποίησαν σαν οδοντογλυφίδες τα φτερά των πτηνών, των οποίων το άκρο ακόνιζαν για να το κάνουν πιο αποτελεσματικό. Οι αυτόχθονες λαοί της Αμερικής σκάλιζαν οδοντογλυφίδες από οστά ελαφιού, ενώ οι Εσκιμώοι χρησιμοποιούσαν μύδια.
Το 17ο αιώνα, οι οδοντογλυφίδες έφτασαν στο απόγειό τους. Τότε αποτελούσαν πολυτελή αντικείμενα καλλιτεχνικά στολισμένα σαν κοσμήματα θα μπορούσαμε να πούμε, με πολύτιμα μέταλλα και ακριβές πέτρες.
Πρώτη φορά παράχθηκαν μαζικά οδοντογλυφίδες στην κοιλάδα του ποταμού Mondego στην Πορτογαλία. Οι μοναχές που ζούσαν στη μονή Mos-teiro de Lorvão κατά τον 16ο αιώνα άρχισαν να φτιάχνουν και να χρησιμοποιούν τις οδοντογλυφίδες σαν αναλώσιμο για να σερβίρουν γλυκίσματα. Με τις οδοντογλυφίδες απέφευγαν το λέρωμα των χεριών αλλά μπορούσαν να καθαρίσουν και τα δόντια τους μετά το κολλώδες γλύκισμα. Η παράδοση αυτή έμεινε στην περιοχή όπου για τις οδοντογλυφίδες χρησιμοποιούσαν το ντόπιο ξύλο πορτοκαλιάς. Η συνήθεια που στη συνέχεια έγινε παράδοση με την πάροδο του χρόνου, θα χαρίσει στην ευρύτερη περιοχή της Πορτογαλίας τη φήμη της παγκόσμιας πρωτεύουσας της βιομηχανίας οδοντογλυφίδων στην οποία παράγονταν οι καλύτερες οδοντογλυφίδες. Η φήμη των οδοντογλυφίδων από πορτοκαλιά έφτασε γρήγορα έως και την άλλη πλευρά του Ατλαντικού με την ανάπτυξη του εμπορίου.
Στην Αμερική η ιστορία της οδοντογλυφίδας εξελίχθηκε με τη βιομηχανοποιημένη παραγωγή της. Ο Αμερικανός επιχειρηματίας Charles Forster εργαζόταν σε οικογενειακή φυτεία της Βραζιλίας και δεν μπορούσε να μην παρατηρήσει τα ολόλευκα δόντια των ντόπιων. Ψάχνοντας ανακάλυψε ότι η άριστη κατάσταση της στοματικής τους υγιεινής οφειλόταν στη χρήση των χειροποίητων οδοντογλυφίδων που έφτιαχναν και πουλούσαν οι καλόγριες της Πορτογαλίας.
Ο Φόρστερ δαιμόνιος επιχειρηματίας, αρπάζει την ευκαιρία και αποφασίζει να ξεκινήσει να παράξει μαζικά ξύλινη οδοντογλυφίδα με στόχο να είναι τόσο φτηνή που όλοι να μπορούν να την αγοράσουν. Πρώτη του μέριμνα ήταν να βρει έναν τρόπο μαζικής παραγωγής γι’ αυτό και απευθύνθηκε σε έναν εφευρέτη από τη Βοστόνη, τον Benjamin Franklin Sturtevant, ο οποίος τότε καταπιανόταν με την κατασκευή μηχανής που θα κατασκεύαζε παπούτσια.
Κάπως έτσι ξεκίνησε η βιομηχανοποιημένη και εκτεταμένη παραγωγή φτηνής οδοντογλυφίδας. Ο Φόρστερ γρήγορα απέκτησε την πατέντα της οδοντογλυφίδας και έχτισε ένα εργοστάσιο για την παραγωγή της. Κατασκευασμένη από λευκή σημύδα πια, άρχισε να κυκλοφορεί στην αγορά ανά εκατομμύρια.
Το δαιμόνιο και το αξιοσημείωτο με τον Φόρστερ πέρα από την κατασκευή της οδοντογλυφίδας μαζικά, είναι και η καθιέρωσή της στην καθημερινότητα των Αμερικάνων καθώς μέχρι τότε δεν ήταν τόσο διαδεδομένη.
Ορισμένες από τις ασυνήθιστες τακτικές μάρκετινγκ που χρησιμοποιούσε συμπεριλάμβαναν την πρόσληψη σπουδαστών οι οποίοι παρουσιάζονταν σαν πελάτες καταστημάτων που αναζητούσαν οδοντογλυφίδες. Πολύ σύντομα τα καταστήματα προσέφεραν οδοντογλυφίδες στους πελάτες τους και οι οδοντογλυφίδες άρχισαν να πουλιούνται και στην λιανική.
Από τότε μέχρι σήμερα, η οδοντογλυφίδα παραμένει ουσιαστικά αμετάβλητη. Μια ευχάριστη προσθήκη για να γίνουν πιο ελκυστικές είναι η παραγωγή γευστικών οδοντογλυφίδων για δροσερή αναπνοή. Γεύσεις όπως μέντα, κανέλα ή δυόσμος είναι οι πιο δημοφιλείς.
Η οδοντογλυφίδα τον 21ο αιώνα παραμένει ένα αναλώσιμο απαραίτητο αντικείμενο, φθηνό, με απλό σχεδιασμό που διευκολύνει καθημερινά την στοματική υγιεινή μας.
