Το τηγάνι είναι ένα από τα πιο παλιά σκεύη που χρησιμοποίησε ο άνθρωπος για τη μαγειρική.
Το κλασικό τηγάνι είναι το στρογγυλό σκεύος μαγειρικής με χαμηλό περιμετρικό τοίχωμα ύψους περίπου 5 εκ. Πρώτη φορά το τηγάνι από χαλκό ιστορικά το συναντάμε στη Μεσοποταμία. Το τάγηνον ή τήγανον ήρθε στην αρχαία Ελλάδα αργότερα και γρήγορα η χρήση του διαδόθηκε. Από την αρχαία ελληνική λέξη τάγηνον προήλθε και το μαροκινό ταζίν (tajine).
Από τότε μέχρι σήμερα, δεν έχει υποστεί και πολλές αλλαγές. Το σχήμα του και η χρήση του από τότε που εφευρέθηκε ήταν ακριβώς όπως έπρεπε. Πάντα, το τηγάνι είχε το ίδιο στρογγυλό σχήμα με το χαμηλό περιμετρικό τοίχωμα και με μια μεγάλη λαβή προκειμένου να προστατεύεται το χέρι του μάγειρα από τη φωτιά.
Αρχικά κατασκευαζόταν από χαλκό και τη συνέχεια από επικασσιτερωμένο χαλκό ή από σίδηρο. Σήμερα τα περισσότερα κατασκευάζονται από ανοξείδωτο ατσάλι, από αλουμίνιο ή από μαντέμι. Το κάθε ένα έχει τα θετικά του και τα αρνητικά του.
Σε κάθε περίπτωση, όποιο είδος τηγανιού και αν επιλέξει κανείς υπάρχουν κάποια χαρακτηριστικά που παίζουν ρόλο στην απόδοση του σκεύους, στη μακροζωία του και στη χρησιμότητά του.
Τι προσέχουμε όταν αγοράζουμε τηγάνι;
Πριν αγοράσουμε ένα τηγάνι, πάντα ελέγχουμε αν είναι κατάλληλο για το είδος της εστίας μας. Αν δηλαδή έχουμε ηλεκτρική, κεραμική, γκαζιού, ή επαγωγική εστία. Δεν κάνουν όλα τα τηγάνια για όλες τις εστίες, καθώς κάθε εστία δρα διαφορετικά και οι αποδόσεις του θα είναι διαφορετικές.
Δίνουμε ιδιαίτερη προσοχή στη λαβή, στο χερούλι του. Τα χερούλια πρέπει να είναι στιβαρά και ανθεκτικά στις υψηλές θερμοκρασίες. Επιλέγουμε τηγάνι με στιβαρό χοντρό πάτο για να αποφύγουμε το σκέβρωμα. Ο χοντρός πάτος έχει κι άλλο πλεονέκτημα καθώς μπορεί να κάνει οικονομία στην ενέργεια που καταναλώνουμε καθώς κάνει καλύτερη επαφή με την εστία και συγκρατεί περισσότερο τη θερμότητα.
Κάνουμε μια εκτίμηση της γενικότερης εικόνας του τηγανιού και επιλέγουμε το σωστό μέγεθος έχοντας επακριβώς στο μυαλό μας τη χρήση που θέλουμε να του κάνουμε.
